Voor het grondwater wordt rekening gehouden met de gemiddeld laagste grondwaterstand (GLG) en de verwachting van de grondwaterstand in extreme jaren. Het uitzakken van het grondwaterpeil mag niet leiden tot extra bodemdaling, sterfte van (openbare) groenvoorzieningen en bomen. Noodmaatregelen als het bewateren met schaars drink- of oppervlaktewater zijn ongewenst. Daarnaast moet ook rekening gehouden worden met beperkte aanvoer van zoetwater tijdens droogte.

Een voldoende hoge (freatische) grondwaterstand zorgt voor een watervoorraad voor begroeiing in droge tijden en kan bodemdaling en zoutindringing verminderen. Om het grondwater aan te vullen is de standaardeis dat 50% van de jaarlijkse neerslag geïnfiltreerd wordt in de bodem. De gemiddelde jaarneerslag is nu ongeveer 850 mm en zal naar verwachting toenemen tot 900 mm in 2050. Bij zeer slecht doorlatende bodems (zware klei) of beperkte ruimte kan deze eis verlaagd worden en bij goed doorlatende bodems (zand) kan deze eis verhoogd worden. Bij grondwateroverlast door hoge grondwaterstand in of buiten het plangebied wordt deze eis aangepast zodat de overlast in ieder geval niet toeneemt.

De voorkeursvolgorde voor toepassing van opgevangen regenwater is: 1. gebruiken in en om het gebouw en/of in de openbare ruimte 2. infiltreren in de bodem 3. vertraagd afvoeren via de (hemelwater)riolerin. In de ideale situatie is de opvangcapaciteit voor hergebruik van hemelwater per grondgebonden woning 5m3. Het is van belang om bij het opvangen en hergebruiken van regenwater zowel rekening te houden met het voorkomen van wateroverlast als het besparen van drinkwater. Dit betekent dat de opslagcapaciteit voor drinkwaterbesparing niet ten koste mag gaan van de opvangcapaciteit voor extreme neerslag.

Droogte kan zorgen voor zetting en verandering in de gewichtsverdeling van grondconstructies. Denk hierbij bijvoorbeeld aan dijken die afschuiven of bodems die opbarsten.